Ćwiczenia na zamrożony bark
Z doświadczenia zespołu REHAB Gdańsk czas potrzebny do osiągnięcia submaksymalnej lub maksymalnej ruchomości stawu wynosi około 6 miesięcy jednak biorąc pod uwagę proces gojenia się zamrożonego barku bez terapii i końcowy efekt — fizjoterapia wydaje się najrozsądniejszą opcją.
- Czym jest zamrożony bark i jak go leczyć? Rola fizjoterapii
- Zamrożony bark – co to jest i jak go leczyć? Objawy i ćwiczenia
- Masaż a zamrożony bark
Przyczyną tak długiego procesu rehabilitacji są zmiany w strukturze kolagenu torebki stawowej które powstały w wyniku procesu zapalnego oraz zmian w tkance mięśniowej. Proces ten jak już wspomniano jest odwracalny jednak niezbędny jest czas. Z uwagi na złożoność dolegliwości terapia zamrożonego barku nie skupia się tylko na pracy nad stawem ramienno-łopatkowym mimo że jest najmocniej dotkniętyale również na pracy nad obręczą barkową, stawem łopatkowo-żebrowym, mobilizacją kręgosłupa szyjnego i piersiowego, pracy na żebrach.
Terapia manualna która jest niezbędnym elementem terapii ma na celu zwiększyć elastyczność tkanek nad którymi pracuje terapeuta. Techniki powinny skupiać się nie tylko na samej torebce stawowej, ale również na mięśniach, nerwach i powięziach w zajętej okolicy.
Maść na zamrożony bark
Praca doświadczonego fizjoterapeuty pozwala na powolne odzyskiwanie bezbolesnych zakresów ruchomości, w bezpieczny dla stawu sposób. Kolejnym równie ważnym elementem jest trening zakresu ruchomości oraz kontroli ruchowej. Tutaj trzeba wspomnieć, że bez dużego zaangażowania pacjenta, terapia taka będzie mało skuteczna.
Aby utrzymać efekty terapii manualnej, niezbędna jest odpowiednia mobilizacja stawu również w domu. Ćwiczenia które terapeuta powinien zalecić muszą opierać się na utrzymywaniu wypracowanego zakresu ruchu w trakcie terapii manualnej, oraz koncentrować się na prawidłowej sekwencji ruchu tj.
Zamrożony bark ćwiczenia w domu
Istnieją trzy fazy opisywanej choroby barku. Każdą z nich charakteryzują znamienne dolegliwości. Opisywana faza trwa od 6 do 9 miesięcy. W tym czasie ból barku narasta powoli.
Pojawiają się trudności w spaniu na zajętym boku, dodatkowo stopniowemu ograniczeniu podlega zakres ruchomości. Występuje sztywność. Okres ten trwa zwykle od 9 miesięcy do nawet W tym czasie można zaobserwować obniżenie natężenia bólu. Narasta natomiast sztywność w stawie. Coraz trudniejsze staje się wykonywanie prostych czynności codziennych oraz poruszanie ramieniem.
Opisywana faza może przebiegać od pół roku do nawet 2 lat. Wówczas obserwuje się spontaniczny powrót zakresu ruchomości, sztywność ustępuje. Niestety, często okazuje się, że pacjent nie wraca do pełnej sprawności.
Zespół zamrożonego barku- forum
Na dodatek może się zdarzyć, że dolegliwości, takie jak bolący bark zaczynają doskwierać po drugiej stronie. Proces diagnostyczny zamrożonego barku, tak jak w większości schorzeń, rozpoczyna się od wywiadu, który pomaga ustalić wstępnie zamrożony bólu barku. Po zebraniu informacji przystępuje się do badania fizykalnego.
Obejmuje ono specjalistyczne testy, np. W trakcie jego wykonywania obserwuje się ograniczenie zakresu ruchomości oraz pojawiające się dolegliwości bólowe. Niekiedy lekarz może zlecić wykonanie zdjęcia RTG lub też rezonansu magnetycznego, co pozwala dokładnie uwidocznić stan struktur stawowych. To z kolei może ułatwić podjęcie odpowiednich działań związanych z leczeniem i rehabilitacją.
Zachowawcze formy usprawniania przynoszą zazwyczaj dobre rezultaty. W przypadku barku zamrożonego stosuje się połączenie fizjoterapii głównie ćwiczenia na bolący barkśrodków farmakologicznych środki doustne lub maść na zamrożony barkiniekcji sterydowych i w niektórych sytuacjach operacji. Zabieg chirurgiczny w postaci przecięcia torebki stawu barkowego jest wykonywany rzadko, wskazaniem jest duże zaawansowanie zamrożony patologicznych w stawie oraz brak skuteczności zachowawczych form leczenia.
Brak lekceważenia objawów i odpowiednio wcześnie wdrożona rehabilitacja barku jest niemal gwarantem pozbycia się przykrych dolegliwości związanych z zamrożonym barkiem. Fizjoterapia wykorzystuje głównie manualne formy walki z tego typu dysfunkcjami — praca na strukturze powięzi oraz punktach spustowych jest wyjątkowo efektywna.
W tym celu terapeuci korzystają z koncepcji i metod terapeutycznych, takich jak: FDM, terapia Stecco, suche igłowanie, masaż barku, kinesiotaping czy terapia manualna barku. Fizykoterapia na zamrożony bark oferuje laser, krioterapię czy pole magnetyczne. Leczenie często napotyka na znaczne trudności w związku z przewlekłym charakterem dolegliwości oraz nieustępującym bólem, który towarzyszy procesowi zapalnemu.
O wyborze sposobu usprawniania pacjenta zwykle decyduje to jak pacjent radzi sobie z odczuciem bólu i ograniczeniem ruchomości barku oraz jaki wpływ te czynniki mają na poziom jakości życia. Bark zamrożony jest chorobą interdyscyplinarną dlatego konieczna jest współpraca lekarzy rodzinnego, ortopedy, reumatologa, rehabilitacji fizjoterapeutów oraz osteopatów [20].
Tę jednostkę chorobową można leczyć zachowawczo i operacyjnie. Leczenie obejmuje farmakoterapię oraz leczenie niefarmakologiczne. W pierwszej linii stosuje się paracetamol, w kolejnej niesteroidowe leki przeciwzapalne NLPZ [15]. Zaleca się dokładną, indywidualną analizę każdego chorego w celu zmniejszenia do minimum prawdopodobieństwa wystąpienia efektów niepożądanych [20].
W wielu badaniach poleca się podanie leku ćwiczenia wnętrza ćwiczenia [9]. W tym celu stosuje się różne substancje m. Celem zabiegów osteopatycznych oraz fizjoterapii będzie zwiększenie zakresu ruchu we wszystkich płaszczyznach tak, aby pacjent był w stanie osiągnąć następujące zakresy ruchu w stawie ramiennym: zgięcie °, rotacja zewnętrzna 45°, rotacja wewnętrzna zamrożony dwunastego wyrostka kolczystego w piersiowym odcinku ćwiczenia oraz poprawa siły i wytrzymałości pierścienia rotatorów i mięśni odpowiedzialnych za zamrożony łopatki.
W barku zamrożonym stosuje się następujące zabiegi fizjoterapeutyczne: falę uderzeniową, laseroterapię, krioterapię, ultrasonoterapię oraz najczęściej stosowane ćwiczenia rozciągające, bierne oraz wzmacniające [13]. Osteopatię można włączyć w proces leczenia pacjentów z zamrożonym barkiem [3].
Na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego osteopata lokalizuje dysfunkcję, a następnie wybiera odpowiednią technikę, która pozwoli na poprawę funkcji w sensie mechanicznym. Osteopata może leczyć pacjenta na każdym bark choroby, stosując w miarę potrzeby program krótko postępowanie przeciwbóloweśrednio poprawa funkcji lub długoterminowy edukacja, profilaktykabiorąc pod uwagę aktualny stan kliniczny chorego [28].
Pacjent, mężczyzna, R. Charakter urazu: bezpośredni — podczas rozgrzewki uderzenie prawym barkiem w drabinki gimnastyczne. Wywiad: dolegliwości podczas urazu: silny ból po stronie przedniej i bocznej barku prawego; dolegliwości w następnych dniach: utrzymujący się ból w nocy, ograniczenie ruchomości barku we wszystkich płaszczyznach, ustawienie koń- czyny górnej w pozycji przywiedzenia i rotacji wewnętrznej.
Badanie funkcjonalne: chory został zbadany funkcjonalnie 8 razy przez osteopatę: przed leczeniem, 6 razy w czasie jego trwania oraz po jego zakończeniu. Oceniano: zakres ruchu zgięcia w stawie ramiennym w pozycji stojącej czynnie i biernieoś kątomierza — guzek większy kości ramiennej, ramię ruchome - nadkłykieć ćwiczenia kości ramiennej; zakres ruchu rotacji zewnętrznej w stawie ramiennym w pozycji leżenia tyłem czynnie i biernieoś kątomierza - wyrostek łokciowy kości łokciowej, ramię ruchome - bark rylcowaty kości łokciowej [12]; zakres ruchu rotacji wewnętrznej w stawie ramiennym w pozycji leżenia tyłem czynnie i biernieoś kątomierza - wyrostek łokciowy kości łokciowej, ramię ruchome - wzdłuż kości łokciowej [27].
Podczas każdego badania chory ocenił intensywność odczuwanego bólu w okolicy stawu ramiennego na numerycznej skali bó- lu.
Pacjent miał zaznaczyć cyfrę między 0 brak bólu a 10 ból nie do zniesieniaktóra najlepiej odzwierciedla intensywność bólu [10]. Faza I, która trwała miesiące obejmowała: uśmierzanie bólu NLPZ, okłady z lodu poprawę ruchomości osteopatia - 1x w tygodniu, 30 min - rozluźnianie powięziowo-mięśniowe zamrożony barkowego, technika Spencera Tab.
Faza II, dotycząca 4, 5 i 6 miesiąca obejmowała: uśmierzanie bólu stopniowe odstawianie NLPZ, okłady z lodu w razie nasilenia się dolegliwości poprawę ruchomości osteopatia - 1x w tygodniu, 45 min - rozluźnianie powięziowo-mięśniowe kompleksu barkowego, technika Spencera, mobilizacja stawu ramiennego w kierunkach: doogonowym, brzusznym, grzbietowym oraz ćwiczenia ruchowe w domu - 3x w tygodniu, 10 min - ćwiczenia zwiększające zakres ruchu, bark w tygodniu, 12 min - ćwiczenia wzmacniające, 3x w tygodniu, 12 min - ćwiczenia bark, 3x w tygodniu, 10 min - stretching statyczny.
Faza III, która trwała od 7 do 9 miesiąca obejmowała poprawę ruchomości ćwiczenia ruchowe w zamrożony - wzmacniające stożek rotatorów 3x, 15 min w tygodniu, ćwiczenia stabilizatorów ćwiczenia 3x, 15 min w tygodniu, stretching statyczny. W przeprowadzonym badaniu indywidualnie dobrana terapia techniki osteopatyczne oraz ćwiczenia ruchowe doprowadziła do zwiększenia zakresu ruchu zarówno czynnego jak i biernego.
Zastosowane leczenie ćwiczenia intensywność bólu zarówno w ciągu dnia jak i w nocy [Tab. Ruch czynny zgięcia w stawie ramiennym przed terapią wynosił °, po 11 miesiącach terapii zwiększył się do °. Ruch bierny zgięcia w stawie ramiennym przed terapią wynosił °, po 11 miesiącach terapii zwiększył się do °.
Zamrożony bark - objawy, przyczyny, leczenie i rehabilitacja -
Bark czynny rotacji zewnętrznej w stawie ramiennym przed terapią wynosił 32°, po 11 miesiącach terapii zwiększył się do 55°. Ruch bierny rotacji zewnętrznej w stawie ramiennym przed terapią wynosił 37°, po 11 miesiącach terapii zwiększył się do 63°. Ruch czynny rotacji wewnętrznej w stawie ramiennym przed terapią wynosił 59°, po 11 miesiącach terapii zwiększył się do 65°.
Ruch czynny rotacji wewnętrznej w stawie ramiennym przed terapią wynosił 62°, po 11 miesiącach terapii zwiększył się do 72°. Odczucie bólu w ciągu dnia przed terapią wynosiło 8 punktów, natomiast po ćwiczenia zmniejszyło się do 2 punktów. Odczucie bólu w nocy przed terapią wynosiło 7 punktów, natomiast po terapii zmniejszyło się do 1 punktu.
Bark zamrożony to zarostowe zapalenie torebki stawowej, które z czasem może doprowadzić do przewlekłego uszkodzenia barkuzmniejszającego jego ruchomość, stabilność i siłę. Kompleks zamrożony to bardzo złożona struktura, składająca się ze zamrożony mostkowo-obojczykowego, barkowo-obojczykowego, łopatkowo-ramiennego i łopatkowo-żebrowego.
Do tego dochodzą liczne ścięgna, mięśnie i więzadła. Dzięki tej skomplikowanej konstrukcji, jest to jedna z najbardziej mobilnych części naszego ciała. Bark podlega dużym obciążeniom, dlatego mimo swojej stabilności, jest podatny na kontuzje, które wpływają na pracę całego obszaru. Zamrożony bark oznacza, że stan zapalny spowodował obkurczenie więzadeł i torebki stawoweja to znacznie ogranicza ruchomość w barku i skutkuje silnym bólem.
Z czasem torebka stawowa włókniejeco potęguje sztywność. Zamrożony bark może być spowodowany wcześniejszym urazem, unieruchomieniem albo operacją — to postać wtórna. Jego brak może prowadzić do pogłębiania się problemu oraz ograniczyć sprawność całej obręczy barkowej. Diagnoza zamrożonego barku polega na przeprowadzeniu badania fizykalnego oceniającego ruchomość stawu barkowego we wszystkich kierunkach.
Zdiagnozowana w trakcie badania utrata biernej rotacji zewnętrznej pozwala na odróżnienie zamrożonego barku od uszkodzenia stożka rotatorów. W procesie diagnostycznym istotne jest także wykonanie badania USG lub badania rezonansowego stawu. Nie jest konieczne wykonanie badania RTG, bowiem nie są na nim widoczne zmiany patologiczne torebki stawowej.
Leczenie zamrożonego barku opiera się przede wszystkim na zastosowaniu farmakologii leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych oraz intensywnej, odpowiednio dobranej rehabilitacji. Czas leczenia może trwać nawet do dwóch lat, dlatego należy uzbroić się w cierpliwość. Wszelkie próby przyspieszenia tego procesu mogą skutkować odwrotnym efektem do zamierzonego i spowodować nawrót dolegliwości bólowych i ponowne usztywnienie stawu.
Jeśli długotrwała rehabilitacja barku zamrożonego ćwiczenia przyniesie skutków, wdrażane jest leczenie operacyjne. Po zabiegu również zalecana jest rehabilitacja.